Dariusz Taterka - wywiad
Dariusz Taterka to były polski siatkarz, występujący na pozycji przyjmującego. Mierzył 185 cm wzrostu i wyróżniał się wysokimi umiejętnościami technicznymi oraz ogromnym zaangażowaniem na boisku.
Największe sukcesy odnosił w barwach AZS Częstochowa, z którym związany był od połowy lat 80. do początku lat 90. XX wieku. Był jednym z kluczowych zawodników zespołu, który zapoczątkował tzw. „Złotą Dekadę” klubu. W sezonie 1989/1990 wywalczył z drużyną mistrzostwo Polski, grając u boku takich siatkarzy jak Krzysztof Stelmach, Radosław Panas czy Dariusz Stanicki, pod wodzą trenera Stanisława Gościniaka.
W młodości był liderem zespołu juniorów AZS Częstochowa i już wtedy wyróżniał się nie tylko umiejętnościami technicznymi, ale też charakterem i mentalnością lidera. Po zakończeniu gry w AZS kontynuował karierę w klubach z Katowic, Radlina i Gliwic.
W 2012 roku wziął udział w meczu pokazowym „Złotej Dekady 1990–1999”, który zgromadził legendy częstochowskiej siatkówki, m.in. Andrzeja Stelmacha, Dawida Murka i Roberta Prygla.
Dariusz Taterka zapisał się w historii polskiej siatkówki jako solidny, oddany drużynie zawodnik, którego wkład w sukcesy AZS Częstochowa na początku lat 90. był nie do przecenienia. Jego postawę i umiejętności cenili zarówno trenerzy, koledzy z zespołu, jak i kibice.
Zapraszamy do przeczytania krótkiej rozmowy z Dariuszem Taterką:
ACPH- AZS Częstochowa Pamiątki-Historia https://www.facebook.com/profile.php?id=61564096741176
DT- Dariusz Taterka ACPH: Pan Andrzej Czerwik pisząc o swoich początkach w AZS-ie na stronie poświęconej 80leciu klubu wspomniał-„Trafiłem na bardzo fajną grupę chłopców. Wywodzili się oni ze Szkoły Podstawowej Nr. 42 na Tysiącleciu a ich nauczycielką wychowania fizycznego była Pani Barbara Wolska ta sama, która mnie nauczyła grać w siatkówkę i dzięki której moja Szkoła Podstawowa nr 34 zdobyła Mistrzostwo Częstochowy Szkół Podstawowych. Chłopcy nie mieli nadzwyczajnych warunków fizycznych do uprawiania siatkówki, najwyższym zawodnikiem był Dariusz Taterka, który miał około 185 cm wzrostu, ale mieli niesamowity charakter do grania i bardzo dobre umiejętności techniczne, które nabyli przy Pani Barbarze Wolskiej.” Chciałbym zapytać o Pana początki z siatkówką. Czy był to sport pierwszego wyboru? Czy rzeczywiście Pani Barbara Wolska miała w sobie to coś by przekonywać młodych chłopaków do tego sportu? DT: W szkole trenowałem siatkówkę a w Rakowie piłkę nożną na bramce. P. Wolska nie uczyła mnie WF. Moim nauczycielem był P. Mroczek. ACPH: Czy był Pan pierwszą osobą w rodzinie czy swoim najbliższym otoczeniu, która uprawiała sport zawodowo? DT: Jako jedyny z rodziny uprawiałem sport. ACPH: Z informacji podanych na różnych stronach internetowych można wyczytać, że w AZSie zaczynał Pan w 1984 roku. Jak wyglądały początki Pana w klubie, jak wyglądały treningi i jak wspomina Pan pierwszych trenerów w klubie? DT: Do szkoły przyjechał działacz AZS u i zaproponował wyjazd z pierwszym zespołem do Zakopanego. Tak zostałem już przy siatkówce. Na obóz pojechałem w 1983 r. ale nie pamiętam kto był trenerem. Jak na piętnastolatka to były ciężkie treningi, ale dałem radę.
ACPH: Wspomniany wcześniej Pan Andrzej Czerwik napisał: ” Liderem tego zespołu był wspomniany wyżej Darek Taterka. Wyprzedzał kolegów swoimi umiejętnościami i nie bez przyczyny trafił do pierwszego zespołu AZS Częstochowa, który grał wówczas w II. lidze.” Czy przejście do drużyny seniorskiej było dla Pana dużym wyzwaniem? DT: Na początku było ciężko, ale się dostosowałem. ACPH: W sezonie 1987/1988 awansował Pan z drużyna AZS-u do 1 ligi (obecna Plus Liga) a w roku 89/90 zdobył Pan pierwsze w historii klubu Mistrzostwo Polski. Czy po awansie w klubie pojawiały się głosy, że w drużynie jest potencjał by włączyć się w walkę o medale czy może jednak z chłodna głową każdy podchodził do następnego sezonu? DT: Po awansie każdy grał dalej swoje. Raczej chłodno podchodzimy. Nie było presji. ACPH: 25 lutego 1990 roku. Czy jadąc do Sosnowca na mecz finałowy wierzył Pan, że do Częstochowy wróci jako mistrz Polski? Pamięta Pan ostatnia piłkę w meczu i to co działo się później? DT: Ostatniej piłki nie pamiętam, ale wierzyliśmy, że wygramy. Potem była wielka radość. Po meczu mieliśmy wyjazd do Szwajcarii. ACPH: Czy miał Pan jednego a może kilku kolegów z drużyny z którymi dobre relacje były nie tylko na hali, ale i poza nią i czy mimo upływu lat udało się z kimś utrzymać kontakt do dziś? DT: Praktycznie cały zespół był zgrany. Atmosfera była super. Najbardziej z Macem, Olejnikem i Kwiecińskim. Z nimi często spotykaliśmy się i poza halą. Dziś wszyscy się rozjechaliśmy i rzadko mamy kontakt. ACPH: Jak wspomina Pan kibiców AZS-u i atmosferę, którą tworzyli na hali Politechniki a później na słynnej hali Polonia? DT: Kibice wierni na dobre i na złe. Atmosfera najlepsza. ACPH: Po sezonie 1990/1991 odszedł Pan z AZS-u. Co było powodem Pana odejścia z Częstochowy? DT: Z AZS u nie odszedłem. Zostałem zwolniony. ACPH: Szykując się do naszej rozmowy znalazłem informacje ze od sezonu 93/94 do 00/01 grał Pan w drużynie Górnika Radlin, którego w późniejszych latach był Pan też trenerem. Jak wspomina Pan okres gry i pracy w tym klubie? DT: Przed Radlinem grałem jeszcze w Baildonie Katowice ( 2 lata) Z Baildonu z Kisielewiczem i śp. Kurkiem trafiliśmy do Radlina. Atmosfera była dobra, ale nie taka jak w Częstochowie. Po 2 latach awansowaliśmy do ekstraklasy. Na koniec kariery grałem 2 lata w AZS Gliwice, z którym zdobyliśmy Mistrzostwo Polski AZS . ACPH: Ma Pan rozeznanie w siatkówce jako zawodnik i jako trener. Co jest, że tak powiem łatwiejszym kawałkiem chleba? DT: Zdecydowanie granie. ACPH: Czy przez te wszystkie lata po odejściu z AZS-u śledził Pan wyniki klubu? Jak zareagował Pan na spadek klubu z Plus Ligi po 29 latach ciągłej gry w najwyższej klasie rozgrywkowej i jego wycofanie z rozgrywek po sezonie 2018/2019? DT: Zdecydowanie granie. Śledziłem i szkoda, że taki klub tak skończył. Mam nadzieję, że jeszcze wróci do dawnej świetności. ACPH: Jak wiemy 16 maja Politechnika organizuje 80lecie AZS-u. Czy kibice, którzy się na nie wybierają będą mieli szanse spotkać się tam z Panem? DT: 16 maja będę. I zapraszam wszystkich.